کدام کشورها از رای گیری الکترونیک استفاده می کنند؟

فن‌آوری دیجیتال کارایی بیشتری را در بسیاری از مراحل زندگی به ارمغان می‌آورد و انتخابات نیز از این قاعده مستثنی نیست. پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین به شدت کار ایجاد و مدیریت فهرست‌های انتخاباتی دقیق و به روز را تسهیل می‌کنند. در کشورهای کم‌تر توسعه‌یافته، که شهروندان آن‌ها اغلب فاقد اسناد هویتی قابل‌اعتماد هستند، تکنولوژی بیومتریک می‌تواند به شناسایی رای دهندگان کمک کند در نتیجه از تقلب در شکل دادن چند رای جلوگیری می‌کند.

با این حال، برای برخی از جنبه‌های مدیریت انتخابات، digitalisation بحث‌برانگیز است. ماشین‌های رای‌گیری الکترونیکی به سرعت و به دقت آرا را شمارش می‌کنند. آن‌ها ابتدا در ایالات‌متحده مورد استفاده قرار گرفتند و به چندین کشور آمریکای‌لاتین و آسیایی گسترش یافتند. با این حال، ماهیت نامحسوس فرآیندهای دیجیتال، تشخیص تقلب را دشوار می‌سازد؛ در نتیجه بیشتر کشورهای اروپایی به برگه‌های رای قراردادی سنتی و مورد اعتماد چسبیده‌اند.

حتی بحث‌برانگیزترین موضوع، ایده رای‌گیری اینترنتی است. از یک سو، به شهروندان اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به بازدید از ایستگاه‌های رای‌گیری بتوانند رای خود را به صورت آنلاین رها کنند و کاهش نگرانی در حضور رای دهندگان در  سراسر جهان را معکوس کنند. از سوی دیگر، فن‌آوری کنونی اجازه نمی‌دهد سیستم‌های رای‌گیری اینترنتی در برابر هکرها به طور کامل ایمن شوند، نگرانی عمده با توجه به پیچیدگی فزاینده حملات سایبری (برای مثال، از روسیه). تا به امروز، تنها استونی به همه رای دهندگان گزینه رای‌گیری آنلاین در انتخابات ملی را می‌دهد.