چه می‌شود اگر فن‌آوری بلاک‌چین رای‌گیری را متحول کند؟
آیا بلاک‌چین همان انقلابی در امنیت و شفافیت است که برای ممکن کردن رای الکترونیکی لازم است و در این صورت، پیامدهای آن برای آینده دموکراسی چیست؟
علی‌رغم اهمیت فناوری دیجیتال در بسیاری از جنبه‌های مهم زندگی مدرن، انتخابات هنوز بصورت گسترده‌ای به صورت آفلاین و روی کاغذ انجام شده‌است. از زمان آغاز قرن، رای‌گیری الکترونیکی به عنوان یک توسعه نویدبخش و (در نهایت) اجتناب‌ناپذیر مطرح شده‌است، که می‌تواند سرعت انتخابات را افزایش، آن را ساده‌سازی و هزینه آن را کاهش دهد و حتی ممکن است منجر به افزایش رای دهندگان و توسعه دموکراسی‌های قوی‌تر شود. رای‌گیری الکترونیکی ممکن است اشکال زیادی بگیرد: استفاده از اینترنت یا یک شبکه اختصاصی و ایزوله که نیازمند حضور رای دهندگان برای شرکت در یک حوزه رای‌گیری است و یا اجازه دادن به رای بدون نظارت، استفاده از دستگاه‌های موجود، مانند تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌ها، یا نیاز به تجهیزات تخصصی. اکنون ما گزینه دیگری نیز داریم؛ تا به مقامات مرکزی اعتماد کنیم تا انتخابات را مدیریت کنند یا استفاده از فن‌آوری بلاک‌چین برای توزیع یک پرونده رای‌گیری باز در میان شهروندان استفاده کنیم.
بسیاری از کارشناسان موافقند که رای‌گیری الکترونیکی نیازمند پیشرفت‌های انقلابی در سیستم‌های امنیتی است. بحث این است که آیا بلاک‌چین می‌تواند یک تحول ساختاری یا صرفاً توسعه‌ای باشد و پیامدهای آن برای آینده دموکراسی چیست؟
چگونه تکنولوژی بلاک‌چین می‌تواند در رای گیری الکترونیکی استفاده شود؟
پروتکل بلاک‌چین وسیله‌ای برای ثبت و بررسی سوابق است که در میان کاربران شفاف و توزیع‌شده می‌باشد. رای‌گیری الکترونیکی بر پایه بلاک‌چین (bev) به رای دهندگان اجازه می‌دهد تا خودشان فرآیند رای‌گیری را انجام دهند و به آن‌ها اجازه می دهد یک کپی از سابقه رای‌گیری را نگه دارند. این رکورد تاریخی قابل تغییر نیست چرا که سایر رای دهندگان متوجه خواهند شد که این سابقه متفاوت از سابقه آن‌ها است. آرای نامعتبر را نمی‌توان اضافه کرد، زیرا سایر رای دهندگان قادر به بررسی این موضوع خواهند بود که آیا آرا با قوانین همخوانی دارند یا خیر (شاید به این دلیل که آن‌ها قبلاً شمارش شده‌اند یا با سابقه رای دهندگان معتبر مرتبط نیستند). bev قدرت را تغییر می‌دهد و از نیاز به بازیگران مرکزی مانند مقامات انتخاباتی مبراست و توسعه یک فرآیند اجماع تکنولوژی – محور را تقویت می‌کند.
یک راه توسعه سیستم‌های bev برای رای‌گیری الکترونیکی، ایجاد یک سیستم جدید و سفارشی است که برای انعکاس ویژگی‌های خاص انتخاب و رای دهندگان طراحی شده‌است. رویکرد دوم که ممکن است ارزان‌تر و ساده‌تر باشد، piggyback است، این که انتخابات را بر روی یک بلاک‌چین تثبیت‌شده، مانند آنچه توسط واحد پول مجازی، bitcoin مورد استفاده قرار می‌گرفت، اجرا می‌کند. با توجه به اینکه امنیت یک دفتر بلاک‌چین بر وسعت کاربری خود متکی است، این رویکرد piggyback ممکن است برای انتخابات با تعداد کمی از رای دهندگان امن‌تر باشد.
متخصصان بلاک‌چین در حال بحث در مورد نسل جدیدی از “سیستم‌های دموکراتیک بر پایه فن‌آوری نوین” هستند، و ما هم اکنون می‌توانیم پیدایش معادل‌های مجازی از نهادهای ملی را براساس فن‌آوری بلاک‌چین ببینیم. با این حال، در کوتاه‌مدت، قوی‌ترین پتانسیل bev ممکن است به جای زمینه‌های ملی در سازمانی باشد. در واقع، آن‌ها برای انتخابات داخلی احزاب سیاسی و آرای سهام در استونی استفاده شده‌اند. با در نظر گرفتن مفهوم یک گام جلوتر، bev می‌تواند با قراردادهای هوشمند ترکیب شود تا به طور خودکار در شرایط مورد توافق خاص عمل کند. برای مثال، در اینجا نتایج انتخابات می‌تواند منجر به اجرای خودکار منشور، گزینه‌های سرمایه‌گذاری و یا تصمیمات سازمانی دیگر شود.
تاثیرات و تحولات بالقوه
وعده‌های خوش بینانه تری نسبت به رای‌گیری الکترونیکی – به عنوان مثال، تشویق جوانان اروپا برای بازگشت به مشارکت دموکراتیک – نیز وجود دارد. به طور مشابه، بسیاری از نگرانی‌ها در مورد رای‌گیری مانند گمنامی، اجبار و دسترسی، نیز قابل حل می‌شوند.
دسترسی به همه رای دهندگان یک نگرانی مهم در همه انتخابات است. رای‌گیری الکترونیک می‌تواند مسائل را با معرفی شهروندان با انتخاب‌های زیاد پیچیده کند. برای مثال, آن‌ها ممکن است انتخاب کنند که آیا در یک ترمینال در یک غرفه یا از دستگاه شخصی رای بدهند یا خیر. ممکن است رابط متفاوتی برای شهروندانی وجود داشته باشد که تمایل دارند فراتر از رای دادن بروند و همچنین حق خود برای دسترسی به داده‌ها را اعمال کنند و بررسی کنند که مراحل صحیح انجام شده‌است. گمنامی اغلب عنصر حیاتی مشارکت دموکراتیک محسوب می‌شود, گرچه اغلب انتخابات ملی در واقع ” نام‌های مستعار ” است. این بدان معنی است که کشف اینکه چگونه افراد رای می‌دهند آسان نیست, اما ممکن است به این دلیل که یک کد هر برگه رای را با ورود شخصی به ثبت انتخاباتی پیوند می‌دهد. ما مجبوریم به مقامات اعتماد کنیم تا گمنام بمانیم. همچنین ممکن است این امکان وجود داشته باشد که دریابیم فرد چگونه رای داده‌است. آیا می‌توانیم به جامعه و تکنولوژی اعتماد کنیم تا گمنام بمانیم؟ کار در حال پیشرفت است، در کشورهای در حال توسعه، در پاسخ فنی به این موضوع که می‌تواند گمنام بماند. پاسخ بالقوه دیگر این است که به یک مرجع مرکزی اعتماد کنیم تا نام‌های مستعار توزیع شود و آن‌ها را مخفی نگه دارد, درست همانطور که در حال حاضر در سیستم‌های رای‌گیری کاغذی انجام می‌دهند. با این حال، حفظ برخی قدرت و اعتماد مرکزی به این طریق می‌تواند ایدئولوژی تمرکز زدایی مرتبط با سیستم‌های مبتنی بر فن‌آوری را به چالش بکشد.
پرسش کلیدی دیگر این است که چگونه اطمینان گسترده در امنیت و مشروعیت سیستم تضمین شود. همانند انتخابات مبتنی بر کاغذ کافی نیست که نتیجه عادلانه و معتبر باشد. کل رای دهندگان، حتی اگر از نتیجه ناامید شوند، باید بپذیرند که این فرآیند قانونی و قابل‌اعتماد است. این امر علاوه بر ارائه امنیت و صحت واقعی نیز باید به اعتماد و اعتماد عمومی گسترده نیز کمک کند. ازآنجا که این پروتکل کاملاً پیچیده است، این ممکن است مانعی برای مقبولیت عمومی جامعه باشد.
در نهایت، در ارزیابی تاثیر بالقوه نوآوری، باید ارزش‌ها و سیاست را در نظر بگیریم. این روش نه تنها فرآیند رای‌گیری سنتی را محدود می‌کند بلکه یک جایگزین با مجموعه‌ای متفاوت از ارزش‌ها و پایه‌های سیاسی پیشنهاد می‌کند. بطور سنتی، مقامات انتخابات را مدیریت می‌کنند و این روند به صورت متمرکز و رو به پایین است. این نقطه مقابل است. این فرآیند توسط مردم اداره می‌شود و شفاف و غیر متمرکز است. در حالی که مشارکت در انتخابات سنتی اقتدار دولت را تقویت می‌کند، مشارکت در انتخابات الکترونیکی، برتری مردم را تاکید می‌کند. در این سبک تعجب‌آور نیست که لینک‌های بین انتقال و انتقال به سمت یک دموکراسی مستقیم‌تر، غیر متمرکز و پایین به بالا کشیده شده‌اند. به این ترتیب، میزانی که فن‌آوری اطلاعات در این حوزه شکوفا خواهد شد ممکن است به حدی باشد که می‌تواند منعکس‌کننده ارزش‌ها و ساختار جامعه، سیاست و دموکراسی باشد.
.It’s ok, Thanks