بلاک‌چین: راه‌حلی برای حل مشکلات رای‌گیری الکترونیک
در حالی که بسیاری از زندگی ما به سمت آنلاین شدن حرکت کرده‌است، رای دادن به طور عمده هنوز هم با استفاده از برگه‌های رای انجام می‌شود. آمریتا دیلون، گراماتیا کوتسیالو، پیتر مک‌بورنی و لوک رایلی در مقاله ای به لزوم ضرورت پیشرفته سازی مکانیزم رای‌گیری در انتخابات نوامبر ایالات‌متحده آمریکا با توجه به پاندمیک کویید 19 می پردازند. آن‌ها استدلال می‌کنند که فن‌آوری بلاک‌چین می‌تواند به سرعت بخشی تلاش‌ها برای انتقال به رای الکترونیکی با ارائه امنیت و شفافیت بیشتر منجر شود و می‌تواند اعتماد مورد نیاز در سیستم‌های انتخاباتی را افزایش دهد.
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، یکی از بزرگ‌ترین تاثیر بحران کرونا بر نحوه رای مردم بوده‌است. بسیاری از رای دهندگان از رفتن به مکان‌های رای‌گیری محتاط شده‌اند تا مبادا آن‌ها در مکان‌های انتخاباتی پر از دیگر رای دهندگان در معرض ویروس قرار گیرند. تنها گزینه‌های دیگر رای‌گیری آنلاین هستند، که عموماً توسط ایمیل در تعداد محدودی از مکان‌ها و صندوق‌های پستی انجام می‌شوند که در حال حاضر موضوع بحث‌های سیاسی در رای‌گیری در انتخابات ماه نوامبر هستند، که آیا افزایش درخواست برای رای گیری پستی باعث مشکلات در سیستم پستی می شود و اقدامات برای بی‌اعتبار کردن رای‌های پستی در رای‌گیری توسط رئیس‌جمهور دونالد ترامپ برای تضعیف حضور و اطمینان در نتایج انتخابات نتیجه بخش خواهد بود.
برای ۵۰ سال اول انتخابات آمریکا، رای‌گیری به صورت عمومی و با صدا صورت می‌گرفت. رای دهندگان واجد شرایط برای رای دادن به دادگاه محلی می‌رفتند. از زمان انتقال برگه‌های رای به برگه‌های رای ناشناس امروز، تکنولوژی رای‌گیری تغییرات اندکی کرده‌است و باعث شده‌است که ما رهبران خود را بدون استفاده رو به رشد از اینترنت و دیگر اشکال ارتباط دیجیتالی معاصر، انتخاب کنیم. با این حال، در صورت پذیرفته شدن، رای‌گیری الکترونیکی مزایای روشنی ارائه دارد. به عنوان مثال، تحقیقات در برزیل نشان داده‌است که اتخاذ رای الکترونیکی، آرای باقی مانده و غیر معتبر را کاهش داده است. تحقیقات اخیر در هند نشان داد که استفاده از دستگاه‌های رای‌گیری الکترونیکی تقلب انتخاباتی را کاهش داده‌است.
دغدغه هایی که مانع پیشبرد رای گیری الکترونیک می شوند
ترس از دستکاری مقیاس بزرگ در آرای آنلاین، مانع ایجاد پیشرفت در ابعاد بزرگ شده است. در واقع، تعداد بسیار کمی از کشورها از رای‌گیری آنلاین استفاده می‌کنند و بسیاری از آن‌ها از نسخه‌ای از ماشین‌های رای‌گیری الکترونیکی(EVM) استفاده می‌کنند که رای دهندگان نیاز به رفتن به یک باجه اخذ رای و نشان دادن شناسایی قبل از وارد کردن رای خود دارند. مزایای آشکاری برای EVMها وجود دارد. سرعت شمارش به خصوص در کشورهای بزرگ مانند هند و برزیل یک ضرورت و باعث صرفه‌جویی در هزینه است. در مقابل، بسیاری از دموکراسی‌های بالغ، به دلیل ترس از شنود مکالمات و تقلب، رای دهندگان آنلاین را نپذیرفته‌اند. برخی از کشورها به طور فعال استفاده خود را قطع کرده‌اند (به عنوان مثال هلند در سال 2005). در حقیقت، استونی یکی از معدود کشورهایی است که با موفقیت انتخابات خود را به صورت الکترونیکی اداره می‌کند، اما شهروندان استونی همچنین می‌توانند رای خود را به صورت فیزیکی در باجه اخذ رای قرار دهند و اگر این کار را انجام دهند، برگه رای جایگزین هر گونه حق رای الکترونیکی می‌شود.
اما سیستم‌های رای‌گیری آنلاین و متمرکز مانند استونی در واقع یکی از موضوعات اصلی مواجه با دموکراسی‌ها را حل نمی‌کنند: اطمینان از اعتماد در اداره انتخابات. در حالی که به نظر می رسد این مشکل برای دموکراسی‌های نوپا است، این موضوع اکنون یک نگرانی مهم در دموکراسی‌های بالغ نیز می‌باشد، همان‌طور که وضعیت در آمریکا نشان می‌دهد. علاوه بر این، EVMها بار رای دادن را کاهش نمی‌دهند. رای دهندگان هنوز نیاز به رفتن به محل رای گیری دارند – مساله‌ای در طی همه‌گیر شدن کرونا یک مشکل بزرگ است. بنابراین، EVMها نسبت به سیستم رای‌گیری الکترونیکی تاثیر کمتری بر نحوه مشارکت مردم دارند.
یک راه‌حل فناورانه
تحقیقات اخیر به موضوعاتی می‌پردازند که بر رای‌گیری الکترونیکی تاثیر می‌گذارند. این تحقیقات نشان می‌دهند که روش‌ها و سناریوهایی وجود دارد که در آن یک سیستم رای‌گیری آنلاین متمرکز در برابر تقلب آسیب‌پذیر خواهد بود و استدلال می‌کنند که یک سیستم مبتنی بر بلاک‌چین راه‌حل را ارایه می‌کند.
بلاک‌چین نوعی از فن‌آوری توزیع شده است که یک ledger مشترک(فایل / پایگاه‌داده) اسناد یا تراکنش‌ها است که برای بازرسی توسط هر فرد باز است، و تحت هیچ شکلی از کنترل مرکزی قرار ندارد. بیت‌کوین مشهورترین نمونه یک برنامه کاربردی از بلاک‌چین است. یک بلاک‌چین با قوانینی مشخص می‌شود که در مواقع مشکلات از آن پیروی می‌کند. این فن‌آوری اطلاعات را بصورت زنجیره‌ای در ” بلاک‌ها ” توسط validatorها، (موجودیت هایی که هر تراکنش را بررسی و ذخیره می‌کند) ذخیره می‌کند. هیچ چیز تایید شده این تراکنش تغییر نمی‌کند، و سیستم تاریخچه‌ای کامل و قابل بازرسی از تمام تراکنش‌ها ارایه می‌دهد.
در آوریل ۲۰۱۹، یک پروژه آزمایشی یک سیستم رای‌گیری الکترونیکی مبتنی بر بلاک‌چین راه‌اندازی شد. این آزمایش که توسط شورای تحقیقات علوم فیزیکی و مهندسی سرمایه‌گذاری می‌شود، قصد دارد ویژگی‌های قابل تایید بودن رای پلتفرم رای‌گیری آنلاین را افزایش دهد.. فن‌آوری بلاک‌چینی که زیربنای این برنامه را تشکیل می‌دهد به رای دهندگان اجازه می‌دهد تا تایید کنند که رای‌های آن‌ها شمارش شده‌اند و اینکه آرا بدون اینکه نامشان فاش شود به درستی ثبت می‌شوند. علاوه بر این، هر کس می‌تواند بررسی کند که شمارش به درستی انجام شده‌است بدون این که محرمانه بودن رای را به خطر بیاندازد. در حالی که فعلا یک مرجع واحد بر سیستم متمرکز فعلی رای در انتخابات خود نظارت دارد، اکنون توزیع کنترل انتخابات میان چند تن از متولیان که ممکن است اعتماد رای دهندگان به نتایج را افزایش دهد، امکان پذیر است.
شکل پایین نسخه‌ای از یک بلاک‌چین را نشان می‌دهد. دایره‌های آبی نشان‌دهنده گره‌های یک شبکه هستند، و مستطیل‌های نارنجی نشان‌دهنده سه بلوک هستند، که نشان می‌دهد هر گره در شبکه اطلاعات مورد توافق واحد را دارد.
فرض تکنولوژی بلاک‌چین این است که اعتبار سنجی اطلاعات در میان مقامات چندگانه (حلقه‌های آبی در شکل بالا) باعث می‌شود که دستکاری در انتخابات سخت‌تر باشد. در اصل، این حقیقت که هر رای نیاز به تصویب دقیق چندین validators در شبکه دارد، هزینه تخلف را افزایش می‌دهد (و احتمال تقلب در انتخابات را کاهش می‌دهد). در واقع، تعداد زیادی از متولیان انتخابات باید برای رخ دادن تقلب با یکدیگر هم‌کاری و تبانی کنند.
در یک سیستم بلاک‌چینی که validatorها تایید می‌شوند، رای دهندگان validatorها را می‌شناسند. برای مثال، نمایندگان حزب از احزاب مختلف، که احتمالاً انگیزه‌های کمی برای تبانی دارند، اعتماد را در سیستم تضمین خواهند کرد. علاوه بر این، یک سیستم مبتنی بر بلاک‌چین به هر کس اجازه می‌دهد تا به حسابرسی شمارش آرا و کدهای مورد استفاده نظارت کند، چیزی که سیستم‌های متمرکز فعلی پیشنهاد نمی‌کنند. بلاک‌چین می‌تواند از مرحله ثبت انتخابات برای رای دادن تا شمارش آرا گنجانیده شود. در هر مرحله، آن‌ها از ایجاد تغییرات بدون توافق بین یک زیرمجموعه مشخصی از کل شبکه (گره‌ها) جلوگیری می‌کنند. عیب این بررسی‌های امنیتی اضافی هزینه اجرای سرورهای اضافی است.
با وجود این، بلاک‌چین نمی‌تواند همه انواع احتمالی تقلب انتخاباتی را حل کند. یک شبکه نماینده مجاز نمی‌تواند بررسی کند که آیا رای دهندگان از کاربران حقیقی می‌آیند یا خیر، اما می‌تواند دیگر مسائل کلیدی را بررسی کند: اینکه رای‌گیری از نظر فنی معتبر است، که شمارش مضاعف رخ نمی‌دهد و رای از یک مکان مجاز می‌رسد. برای مثال، در استونی، رای دهندگان می‌توانند رای خود را از هر جایی در دنیا با استفاده از یک کارت شناسایی با یک ریز پردازنده قابل خواندن توسط کامپیوتر بدهند.
پرداختن به مشکل پتانسیل خرید رای
رای‌گیری خارج از یک محل اخذ رای امن باعث ایجاد فضا برای ارعاب رای دهندگان و یا خرید رای می‌شود. معاملات خرید رای بستگی به این دارد که فرد بتواند ثابت کند که رای به نامزد مورد نظر داده شده‌است. با اینکه این کار با سیستم‌های کنونی دشوار است (اگرچه غیر ممکن نیست)، خرید رای ممکن است با رای‌گیری آنلاین آسان‌تر شود. دانشمندان علوم اجتماعی در طراحی سیستم‌های تشویقی که باعث دلسردی از خرید یا تهدید می‌شوند، در این جا نقش دارند. برای مثال در استونی، هر فردی می‌تواند رای خود را چند بار قبل از پایان انتخابات تغییر دهد و برای یک خریدار رای دشوار و پر هزینه باشد تا بررسی کند که فروشنده در واقع به نامزدی که وعده حمایت داده‌است رای داده‌است. دوم، اغلب انواع تقلب انتخاباتی در غرفه‌های انتخابات (به عنوان مثال در هند)، در شمارش آرا (به عنوان مثال در انتخابات عمومی هندوراس، ۲۰۱۷) رخ می‌دهند. تحقیقات بیشتر برای ارزیابی اینکه چگونه و کجا انواع اصلی تقلب در انتخابات رخ می‌دهد، مورد نیاز است.
در حالی که تحقیقات مداوم در مورد ساخت سیستم‌های رای‌گیری مبتنی بر بلاک‌چین مقیاس پذیر وجود دارد، در عین حال، هیچ یک از این سیستم‌ها در یک انتخابات ملی مورد استفاده قرار نگرفته اند. نسخه‌های قبلی در انتخابات کوچک‌تر برای اهداف محدود مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، در سال ۲۰۱۶ شرکت فن‌آوری‌های بلاک‌چین با نامزد ریاست‌جمهوری جمهوری‌خواه رند پاول کار کرد تا نتایج کمیسیون انتخاباتی آیووا را برای نگهداری بلندمدت از طریق محصول VoteWatcher ثبت کند. در ایالات‌متحده، تعدادی از کشورها اجازه رای‌گیری الکترونیک، برخی با برنامه‌های مبتنی بر بلاک‌چین را می‌دهند.
تقویت یکپارچگی
مزایای یک سیستم رای‌گیری الکترونیکی امن و شفاف، واضح هستند. چنین سیستمی مسائل مربوط به تقلب در برگه‌های پستی که به تاخیر افتاده‌اند و یا در مسیر از دست رفته یا گم می‌شوند، را حل خواهد کرد. این کار زمان مورد نیاز برای شمارش آرا را کاهش می‌دهد و اجازه می‌دهد که افراد سطح بالاتری از قابلیت دسترسی به سیستم را داشته باشد و در نتیجه حق تصمیم‌گیری بیشتر داشته باشند. در نهایت، قوانین رای‌گیری جدید و بهتر می‌توانند اجرا شوند. برای مثال، در رفراندوم‌ها، رای دهندگان می‌توانند به طور ایمن آرا را به نمایندگان خود محول کنند. بلاک‌چین اجازه طراحی ایمن این قوانین رای‌گیری جدید را می‌دهد.
بلاک‌چین نمی‌تواند کاری برای جلوگیری از اطلاعات نادرست یا اخبار تقلبی از تاثیر گذاشتن بر رای دهندگان در انتخابات مهم انجام دهند. اما می‌تواند بازیگر مهمی باشد که مسائلی که جهان اکنون به لحاظ افزایش انسجام مقامات انتخابات و روندهای رای در حال حاضر با آن‌ها مواجه است.، حل شود.
با توسعه یک سیستم مبتنی بر بلاک‌چین مقیاس پذیر، نیازی به نگرانی در مورد آرای پستی نیست که به عمد به تاخیر می‌افتد، یا درباره غیر قابل اثبات بودن آرا در سیستم‌های رای‌گیری الکترونیکی موجود نیست. حداقل برخی از چالش‌های پیش رو – نگهداری سوابق – حفظ ایمنی و تضمین شفافیت و شفافیت – می‌تواند حل شود. یکپارچگی انتخابات مهم‌ترین فعالیت برای دولت‌های دموکراتیک است.
نظر تستی